Wandelstokken zijn zo dom, dacht ik altijd, typisch iets voor oudere mensen. Later, tijdens wat kleine wandeltochten zag ik echter ook wat jongere mensen met wandelstokken maar deze hadden zwaar overbepakte rugzakken op. Dus ik dacht dat wandelstokken zijn voor oude mensen en voor wandelaars die heel graag professioneel over willen komen maar dat niet zijn. Een paar jaar later kwam ik in de wonderlijke wereld terecht van vloggers die grotere wandeltochten maken en zo zag ik veel coole, en een paar niet coole, mensen ook wandelstokken gebruiken! Deze zijn in ieder geval geen wannabe professionals want als je een 3000+ kilometer pad aflegt aan een stuk door, dan lijk je geen professional, dan ben je er een.
Dit maakte me een beetje nieuwsgierig, want als iets wilt leren moet kijken naar de professionals. Ik dook in de wetenschappelijke literatuur over dit onderwerp en inderdaad, uit alle onderzoeken die ik heb gelezen blijkt dat de stokken goed zijn. Ze verminderen de kans op blessures, verminderen de impact op de knieën en verhogen de energieverbranding. Oké, het laatste punt is prima op dagwandelingen, maar minder tijdens meerdaagse wandeltochten waarbij je al onwijs veel calorieën moet meeslepen. Maar, voor een blessure gevoelig persoon als mij is de verminderde kans op blessures van harte welkom. Logischerwijs ging ik na dit te leren youtube afstruinen om te kijken hoe ik de stokken dan gebruiken moet en ging ik naar de outdoor winkel voor een paar stokken.
Toen ik de stokken ging uitproberen was het zo ongelofelijk ongemakkelijk en ik hield ze eigenlijk maar in één hand als ik mensen tegenkwam. Ik struikelde over de stokken, verloor de rubber beschermstukken binnen de eerste kilometer, reeg een naaktslak aan de puntige onderkant en ik had geen idee meer hoe normaal lopen ging! Normaal balanseer je met je armen, je ene arm gaat naar voren tegelijk met je tegengestelde been en andersom. Nou, mijn lichaam vergat dit basale mechanisme en ik liep de helft van de tijd als een kameel in de telgang.
Maar, eenmaal gewend aan die ongemakkelijke arm extensies werd ik helemaal fan van ze! Ik liep sneller, heuvel op was super makkelijk en heuvel af was zoveel zachter voor mijn knieën. Voordat ik deze stokken had, had ik niet eens door dat mijn knieën redelijk wat impact te verduren krijgen bij afdalen, tot deze impact werd verkleind door het gebruik van de stokken.
Het belangrijkste minpunt van het gebruik van de stokken is dat ik de kaart niet meer vast kan houden. Normaal lees ik de kaart continue om te weten waar ik ben en waar ik heen moet, nu met de handen vol met stokken kan ik de kaart niet meer vasthouden. Ik probeerde de kaart in de zijvakken van mijn tas te stoppen maar deze zijn net te hoog om makkelijk er iets uit te kunnen pakken. Om dit dus te voorkomen vertrouw ik wat meer op de markeringen van de paden, waar ik schijnbaar slecht in ben en dus steeds verkeerd loop.
Mijn conclusie is echter dat die stokken echt geweldig zijn! In meer heuvelachtig, of bergachtige, gebieden zou ik ze zeker aanraden. Al die jonge mensen die zeggen dat stokken voor ouderen of voor wannabees zijn, kun je gewoon achter je laten terwijl je doorstapt zonder problemen. Vind alleen een manier om de weg nog steeds makkelijk te vinden.
Wandelze!
Favoriete professionele hiker vlogger: Homemade Wanderlust http://homemadewanderlust.com/ Belangrijkste video voor mij om te leren hoe je met stokken moet lopen: Follow Bigfoot – How to use trekking poles the proper, improper and … my way https://www.youtube.com/watch?v=8jH9e4QGUP4 Artikelen:
Effects of hiking pole intertia on energy and muscular costs during uphill walking. Foissac et al. JSSM (2008) 6, 1117-1125.
Exertion during uphill, level and downhill walking with and without hiking poles. Perrey and Fabre, JSSM (2008) 7, 32-38.
Effects of hiking downhill using trekking poles while carrying external loads. Bohne and Abendroth-Smith, JSSM (2007) 1, 177-183.
Comments