The 1.500km challenge
The easy road will take you nowhere.
​
I was feeling not quite myself so I started hiking, I planned to hike 1500km within a year. Just because I was not happy and hiking was the only thing I could think of that would make me happy while being independent of others. I was looking for a way to become happy from within myself, independent of situations or external factors. I succeeded in becoming happier and I know how hiking helped me.
​
When feeling down there may only be a certain solutions to overcome those feelings. I like to fix things, find what is broken and repair that. This usually works with instruments, but it may not always work in life. Especially when you are yourself, a little bit broken.
​
Taking the time to reflect without getting trapped in vicious circles is a tricky thing to do. That is how hiking helped when I felt down and had to 'fix' this. Hiking is, to me, the best therapy as the physical movement helps your mental movement. Being back at a certain location, will bring me back to the thoughts I had back than, like memories of mental exercises. By literally passing the location, you can pass those thoughts as well and thereby preventing to be stuck in a vicious circle of thoughts. In this way you leave a trail of thoughts, when this trail of thoughts ends, there is nothing left than happines and a zen feeling.
De 1.500km uitdaging
De makkelijke weg leidt naar niks.
​
Toen ik mezelf niet helemaal was begon ik met hiken, ik nam me voor om 1500km in een jaar te gaan lopen. Gewoon omdat ik niet gelukkig was en ik niks anders kon bedenken dat me gelukkig kon maken zonder daarbij afhankelijk te zijn van anderen. Ik wilde gelukkig worden vanuit mezelf, niet vanuit externe factoren. Het is me al gelukt om gelukkiger te worden en nu weet ik ook hoe het wandelen me daarbij hielp.
​
Wanneer je een beetje somber bent, kunnen er maar een aantal dingen zijn die je erover heen kunnen helpen. Ik repareer graag dingen, ik zoek waar het probleem zit en verhelp dat. Al werkt dit met instrumenten, in het leven werkt het niet altijd zo. Vooral niet als juist jijzelf een beetje stuk bent.
​
Het nemen van de tijd om te reflecteren zonder daarbij in een negatieve spiraal te komen is een erg riskant iets. Dat is precies hoe wandelen mij heeft geholpen toen ik mijzelf wilde 'repareren'. Hiken is, voor mij, de beste therapie omdat de fysieke beweging je mentale beweging helpt. Een bepaalde locatie kan bepaalde gedachten terugbrengen, als herinneringen van mentale oefeningen. Door letterlijk voorbij deze locaties te stappen, kun je ook voorbij deze gedachten stappen en zo ook die negatieve spiraal te voorkomen. Zo laat je een spoor aan gedachten achter, en wanneer die spoor van gedachten af is, dan blijft er een gelukkig en zen gevoel over.